Zingen heb ik altijd leuk gevonden. Ik was voortdurend aan het neuriën of zachtjes voor me uit aan het zingen als kind. Als ik nu gedachteloos aan het lopen of fietsen ben zit er nog steeds een liedje in mijn hoofd. Ik ben Marc Kamphuis, de bouwer van deze site en de verbindende factor in alle hierop genoemde bands. Het zingen is een hobby, ik werk tegenwoordig als zzp-er en voorheen in loondienst en heb van zingen nooit mijn beroep willen maken. Maar het is een fantastische uitlaatklep en een soort tweede levensbehoefte gebleken. Ergens tijdens mijn lagereschooltijd heb ik twee seizoenen blokfluitles gehad, maar daar is niets van blijven hangen. Mijn vader had een gitaar uit 1957 en we hadden een piano van een tante in de bijkeuken staan, daar heb ik wel eens wat op zitten pielen.

De echte start van mijn muziekleven was toen ik een Elite semi hollowbody sunburst elektrische gitaar kocht van een vriendje. Daar heb ik een aantal liedjes op leren spelen. Tijdens jamsessies in café ’t Proathuus in mijn geboortedorp Wijhe, zong ik af en toe mee. Toen ik achttien was heb ik daar mijn eerste solo-performance gegeven, voor een klein publiek dat was afgekomen op de aankondiging dat ‘TradeMarc’ zou komen spelen. Omdat de lui die daarna de jamsessie zouden openen pas heel laat kwamen opdagen, heb ik de tien liedjes die ik rudimentair speelde zeker twee keer moeten herhalen. De lont was ontbrandt, dit smaakte naar meer!

Omdat ik er op de Kunstacademie ging studeren ben ik net voor mijn 19e verjaardag in Arnhem gaan wonen. Daar kwam ik in contact met Anja de Crom, die in een soort popschoolband zat waarvan de zanger op heel jonge leeftijd net was overleden. Wilde ik niet eens kijken of ik mee kon doen? Ja, dat wilde ik wel, en zo werd de eerste band waarin ik speelde de ‘Amalia van Someren Oprijden tot de Stopstreep Band’, die repeteerde in het Klokhuis in Rheden. Daar wonnen we ook de ‘Grote Prijs van Rheden’. De band bestond uit Arjen van Voorst, gitaar; Anja de Crom, bas en zang; Loes Pieper, drums; Hellen Bosman, toetsen; Marc Kamphuis, zang en Marijke van Voorst, zang. Uit Amalia kwam de Soul & Roll band ‘Daily News & The Commercials’ voort.  

Ondertussen was ik bij een optreden van Amalia gescout door Guus Brohet, die een vervanger zocht voor de leadzanger in zijn Joe Köfferband. Met de Joe Köfferband hebben we een aantal gave optredens gedaan, vooral in en rond Arnhem, waarbij ik mijn stem grondig de vernieling in zong omdat ik geacht werd net zo gruizig te klinken als Joe Cocker. Gelukkig bracht zangles in dezen uitkomst. Pakweg twee jaar nadat ik bij Joe Köffer kwam zingen klapte de band uit elkaar. Met o.a. Guus Brohet (bas), Peter Korens (gitaar), Marjan Crebas (zang), Freek Ruijs (drums), Michel Metz (sax), Ard ? (sax) en Mark ? (toetsen).

Ondertussen was Daily News & The Commercials er ook nog. Dit groepje jonge honden - en Annet, die had gejokt over haar leeftijd om toch mee te mogen doen – maakte spoedig naam in Arnhem en omgeving. We speelden onze soul, disco, rock en roll en andere dansliedjes op feesten, verjaardagen, in kroegen en op festivals.
Het absolute hoogtepunt was wel onze trip naar Berlijn, 1993 (?), waar we op uitnodiging van Pit Mischke, een Duitse kunstenaar en gitarist, konden optreden. Onze gitarist Gerard had hem ontmoet op vakantie in Jemen. Gelijk na aankomst in park Mariendorf, na een reis met autopech waardoor we met de hele band, koffers en backline in één busje gepropt moesten reizen, speelden we vanaf een klein podium voor pakweg 800 man. De volgende avond waren we hoofdact in de Festzelt voor 2500 man! En of dat nog niet genoeg was hebben we later die nacht een show gegeven tijdens een kunstenaarsfeest in SO36, de beruchte punkclub waar Herman Brood en Nina Hagen kind aan huis waren.

Daily News & The Commercials hebben veel plezier gemaakt en gebracht. Enkele bandleden zijn ook nu nog actief in de muziek. Muzikanten: Gerard Vuuregge, gitaar; Charles Pijls, bas; Paul de Brouwer, bas; Theo Jansen, drums, Hellen Bosman, toetsen; Peter Buysman, toetsen; Bart Smits, toetsen; Anja de Crom, zang & percussie; Annet van Zeijst en Marja Keultjes, zang en Marc Kamphuis, zang en sporadisch slaggitaar. 

   =/p>

Erg lang echter zat ik niet zonder nieuw project, want al snel kwamen de SRV-mannen in beeld, rond ‘zolderkamer Stevie Ray Vaughan’ Arie Westerink en met ritmetandem Rob van den Broek (bas) en Bas van de Sant (drums). De band heeft niet lang bestaan maar wel een aantal legendarische optredens gegeven, zoals in Nijverdal waarbij het halve dorp in het donker werd gezet toen we de P.A. opbliezen. Een show in de Lantaarn in Hellendoorn mag niet onvermeld blijven en ook herinner ik me een optreden op de Rijnkade in Arnhem, waarbij Arie van het podium sprong en daarbij een geweldige optater kreeg toen zijn gitaar ineens onder stroom stond. Dat ik in The Move een set in een kloothommelpak heb gezongen kan eigenlijk beter onvermeld blijven.

Sander werd gevraagd om een aantal middagen te komen pianospelen -dat kan hij namelijk ook geheel niet onverdienstelijk - op de Korenmarkt in Arnhem. Omdat hij dat liever niet in zijn eentje deed, maar met de zanger die hij al kende uit de Cheap Talkies, hebben Sander en Marc midden jaren 90 Duo SM opgericht. Na een vliegende start in Wampies heeft Duo SM een aantal jaren gedraaid als een tierelier en daarbij een grote schare fans verzameld. Fans die ons nareisden naar Ameland om een van de meest bijzondere versies van ‘Postbesteller’ te zien en horen.
In februari 2020 heb ik de samenwerking verbroken. Van Duo SM is een complete site terug te vinden in het Topmuziek Archief.

In die jaren stelde Sander op verzoek van Eric Corton de Daklozenband samen voor het Veronica TV programma ’t Dak Eraf. Hij zou daarin zelf gaan drummen maar raakte net voor de eerste uitzending gewond aan zijn voet, waardoor zijn plek werd ingenomen door Hans Eijkenaar. Sander droeg ook een aantal jonge, onbekende zangers en zangeressen aan om mee te doen aan de bingo. In een van de uitzendingen vanuit een spiegeltent in de studio in Hilversum behaalde ik een bingo, waardoor ik het lied ‘Shake your tailfeather’ op de nationale TV heb mogen zingen. Dat trok heel wat meer publiek dan de drie liedjes die we midden in de nacht - een paar jaar eerder - met The Cheap Talkies, op Call TV met presentator Huub Hangop, echt helemaal live op TV speelden.

Laat ik vooral niet vergeten dat gedurende de jaren 1992 tot 1998 er in het Proeflokaal in Arnhem elke laatste zondag van de maand een jamsessie was onder leiding van de band ‘De Proefies’. De Proefies startten rond vier uur met een dik half uur repertoire, daarna mochten spelers en zangers uit het publiek instromen en meedoen. Na de soep, gratis verstrekt door Ruud en het barpersoneel, sloten De Proefies de sessie af met nog een half uur gemengde golden oldies.

Toen Anja de Crom en Marc Kamphuis deel gingen uitmaken van de Proefies is de band wat gestructureerder geworden en kwamen er themasessies. Hierdoor werd het songbook enorm uitgebreid. De band werd  in die tijd geregeld gevraagd voor feesten buiten het Proeflokaal, zoals een bruiloft in Frankrijk, of als gast bij de Guus Tangelder Bigband in Musis Sacrum. De Proefies huisvestten een keur aan muzikanten, waarbij de harde kern lange tijd bestond uit Bart Smits (toetsen), Han van den Essenburg (gitaar), Willem Huetink (bas), René Keultjes (drums), Anja de Crom, Marja Keultjes en Marc Kamphuis (zang). Maar ook Annemiek Klein Bussink (toetsen), Govert van Lingen (toetsen), Geert Scheijgrond (gitaar) en vele anderen hebben deel uitgemaakt van deze Proeflokaal sessieband.

Tijdens het paasweekeinde van 2005 kwam Less Fortunatos nog één keer bij elkaar. Popcentrum Jacobiberg in Arnhem vierde 30 jaar Paasconcerten en aangezien directeur van de Jacobiberg Johan Slaghuis en dagelijkse leiding Mark Verschoor alleen in Less Fortunatos samen hadden gemusiceerd moest die band eenmalig even uit de mottenballen.

Will Sipkema, gitarist en Rasyif Kremer, drummer, waren toendertijd al enkele maanden samen in een oefenhok op de Jacobiberg aan het jammen. Ze wilden een vuige rockabilly band oprichten, compact, smerig en met een onweerstaanbare groove. Rasyif stond in het publiek terwijl Wil met Less Fortunatos stond te spelen en ging uit zijn dak! Daar stonden de zanger en de bassist die ze voor hun nieuwe band nodig hadden! Niet veel later werd Trash Hombres opgericht, met Mark Verschoor op bas, Rasyif Kremer op drums, Wil Sipkema op gitaar en Marc Kamphuis op zang en bluesharp. Mark’s uitgebreide MySpace netwerk en de inspanningen van boeker RayNaey leidden als snel tot veel optredens in binnen- en buitenland. Gave toertjes van een lang weekend met 2of 3 gigs in Nederland, in België of in Duitsland en uitstapjes naar Zweden en Noorwegen volgden. Toen Mark Verschoor de liefde van zijn leven in de USA vond is hij eind 2009 daarheen geëmigreerd. Rasyif verliet daarop ook de band.

Na enige auditierondes werd in Wilfred Pieters een nieuwe bassist gevonden. Als drummer werd Aeilko van der Wagen aangetrokken. In deze samenstelling speelde Trash Hombres een aantal jaren, totdat Aeilko werd vervangen door Pieter van Hoorn. Vanwege omstandigheden gaf Willy wat later het bassen tijdelijk weinig prioriteit, waardoor Trash Hombres met Eric van Spreuwel in zee ging. In deze samenstelling heeft Trash Hombres een aantal jaar goed gedraaid. Inmiddels is Wilfred ‘Willy’ Pieters weer terug aan de bas. Trash Hombres is nog steeds actief. U klikt een complete site aan via de foto op de homepage.

Op 31 december 2000 werd onze zoon Tom geboren, en op 22 januari 2004 zoon Joost. Die jongens moesten op een gegeven moment naar school. Op zekere dag besloten een aantal ouders van de kinderen op die Jan Ligthartschool dat er een schoolband moest komen, zodat er op het kerstfeest en bij het eindfeest voor de zomer live muziek was voor en door de kinderen. Tussen 2012 en 2016 was ik deel van dit warme bad.

De band LichtHard bestond uit een heleboel muzikanten en zangers -ouders. Vlak voor de kerstvakantie trad de band steevast op met een kerstrepertoire. Voor de zomervakantie fungeerde de band als backup voor een aantal leerlingen die ofwel zongen ofwel een instrument bespeelden. Heel leuk om te doen en hopelijk zal het ertoe leiden dat een aantal kinderen later in hun leven nog steeds met veel plezier muziek zullen maken.

LichtHard bestond uit o.a. Marleen van Schie, Mirjam Joachimstal, Judith van Ulzen, Mark Vossen en Marc Kamphuis op zang; Ernst Crebas en Tudor Rutjes, drums; Sander Postuma, bas; Eric Derksen, bas; Ralph Besseling, Brent de Waal en Edwin Steenstra, gitaren; Henk Jan Meschendorp, sax; Jelle Andriessen, hoorn; Mark Oonk, tuba en Jochem Garthof, viool.

Hoewel er, nu ik dit zo aan het opschrijven ben, veel naar boven komt heb ik jaartallen en gebeurtenissen niet allemaal even scherp op het netvlies. Dat komt niet door overmatig drank- of drugsgebruik, het is allemaal helaas niet zo netjes opgeborgen in mijn hoofd. Vandaar dat er vast ergens onjuistheden staan, maar de grote lijn klopt wel aardig.

Zo wist ik niet precies meer wanneer ik bij SoulXtension ben gaan zingen. Het moet begin 2016 zijn geweest, want in juli van dat jaar stond ik voor het eerst met deze schitterende soul- en discoband op het podium in Doesburg. Muziek maken met SXT was elke keer een groot feest, fijne mensen in de band en in het publiek, lol op het podium en er buiten en natuurlijk dat ijzersterke, afwisselende maar altijd groovende repertoire.

Als het budget het maar even toeliet stonden we niet alleen met de vaste kern: Louk Verhees, gitaar; Otto Wiesbrock, bas; Arjan Visser, drums; Eric Arbeek, toetsen; Petra Minnen en Marc Kamphuis, zang, op het podium. Liefst speelden we met twee blazers erbij, waarbij als trompetist heel vaak Gijs Berkers meeging en soms Hans van Houdt. Op de sax hadden we ‘in mijn dagen’ – de band bestond toen al zo’n jaar of tien en kende al een aantal personeelswisselingen – onder andere Rob Sijben, Marius Trapp, Patrick Schmidt, Inga Rothammel en Loek van den Berg. Er is een aparte pagina aan SoulXtension gewijd in het Topmuziek Archief.

Begin 2020 zocht Brand New Bag, 12 koppige soulband uit Ellecom en ruime omstreken, een nieuwe zanger. De ernstig zieke Andrew Muller was met de band gestopt - hij is inmiddels overleden - en zijn opvolger voelde dat de soul-liedjes hem toch niet helemaal lekker lagen, maar de band was vastbesloten om door te gaan. Ze hadden in de persoon van Petra Minnen al een aantal jaren een geweldige zangeres, geflankeerd door Sandra van Dam en Yulan Schut op backingvocals, maar een zanger ernaast zou de boel net dat beetje extra geven.

Omdat ik in Soulxtension al zo fijn met Petra samen zong en omdat BNB vanwege de grootte maar een paar keer per jaar optrad, besloot ik te reageren op de oproep. Deze band kon er nog best bij. Als Petra met BNB optrad was SXT immers toch al niet compleet… Vanwege Corona is het pas in 2021 tot een eerste repetitie gekomen. Ik was gelijk verkocht.

Want als ze optreden gaat het er op! Ritmetandem Kees van Gijtenbeek, drums en Paul Doodkorte, bas, houden het strak, toetsenist Ernst Gongrijp en gitarist Melvin Etty vullen ritmisch en melodisch aan, pakken op hun tijd een solootje en leggen een basis voor de vierkoppige blazerssectie: Marc van der Voort, baritonsax; Ric Stokes; tenorsax; Henk Plant, altsax en Victor Striekwold, trompet. Brand New Bag is alive & kicking en heeft een eigen pagina elders op deze site.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In de donkere jaren van Corona waren er periodes van lockdowns en avondklok en er waren tijden dat het allemaal wat losser was. Muzikanten die dat aandurfden konden dan op sommige plekken terecht om te repeteren. Als dat zo’n beetje het enige is wat je nog kunt, buiten een wandelingetje door je achtertuin of een bezoek aan de GGD, dan bel je wat oude muziekvrienden en besluit je op de bonnefooi wat te gaan jammen.

Dat was het geval met bassist Willem Huetink. Hij belde toetsenman Bart Smits, drummer René Keultjes, gitarist André Orsel en zanger Marc Kamphuis op om de interesse te peilen. Dit vijftal was een paar jaar terug bij elkaar gekomen om een feest van Roel de Boer op te luisteren. Ze hadden voor dat eenmalige optreden Petra Minnen gevraagd om mee te doen en noemden zich voor die avond Petra & The Boomers. Het was een dolle avond en daar bleef het bij.

Tot nu! Om de zoveel weken kwamen de mannen bij elkaar en sleutelden ze aan een avondvullend programma van weinig meer live gespeelde liedjes uit de jaren 70, 80 en 90. Toen de pandemie over was kon het eerste optreden geboekt worden. Als naam kozen ze Virus Killers. Elders op de site heeft de band een eigen pagina, Virus Killers is te boeken en zeer de moeite waard!